my happiness

when faced with choices of my future,
here are my choices and thoughts..
with absolute honesty

เรา.. มีความสุขกับการถ่ายรูป
แต่ก็รู้ว่าเก่งไม่พอ ไม่creativeพอ
ไม่มีทุนไปซื้อกล้อง ไม่มีเวลาไปถ่ายรูป
ไม่มีความสามารถขนาดนั้น..
ความสุขนี้ จึงกลายเป็นแค่ a hobby

แต่กับอีกทางเลือกหนึ่ง..
เรามีความสุขเวลาเราเห็นคนยิ้ม เวลาเราได้ช่วยเหลือคน..
ในขณะเดียวกันนั้น เราสนใจในเรื่องร่างกายคน
การที่ส่วนต่างๆของร่างกายคนเรา ทำงานด้วยกัน
เพื่อที่จะผลิตผลอย่างหนึ่ง และควบคุมการทำงานนั้นๆ
เราเลยอยากเป็นหมอ เพราะเราคิดว่าเราจะเป็นหมอที่ดี
เพราะเราแคร์ความรู้สึกของคน ไม่ว่าเราจะรู้จักหรือไม่..
เพราะเราเคยคิดว่าว่านั่น.. คือจุดสูงสุดของชีวิตเรา


แล้วอย่าลืม Econ ละ...


เราจะทำอะไรหลังจากจบไปแล้วหรอ..?








ugh..